De bruid
witte bloemen in haar haren
en een sluier voor 't gelaat
lange haren golven neerwaarts
langs het hagelwit gewaad
langzaam loopt zij naar de Bruidegom
die al tijden op haar wacht
even kijkt ze toch nog om
naar 't verleden dat nog lacht
witte pumps volgen de loper
als ze opkijkt ziet ze Hem
haar glanzend haar is rood als koper
en ze praat met zachte stem
ja, ze laat zich door Hem leiden
en haar trouw blijft echt bestaan
nee, ze zal van Hem niet scheiden
zijn geboden houdt ze aan
stralend kijkt ze naar haar Bruidegom
en geeft Hem haar rechterhand
Hij doet haar een gouden ring om
en verheft haar in Zijn stand
trots brengt Hij haar bij zijn Vader
samen staan ze voor zijn troon
als een dochter treedt ze nader
de geliefde van de Zoon
@Corry van Emmerik-Koenekoop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten